اهمیت بخش تحقیق و توسعه چیزی نیست که برای کسی پوشیده باشد. در بازار رقابتی، شرکت ها و کارخانجات برای بقا و پیشرفت، پیوسته نیاز به عرضه محصولات جدید به بازار هدف خود دارند. این عمل، یعنی شناسایی نیازهای مشتری، نوآوری، طراحی و تولید چرخه‌ای است که در مراکز تحقیق و توسعه رخ می‌دهد. به بیانی دیگر، بخش تحقیق و توسعه، قوه‌ی خلاقانه، عامل پویایی و مغز متفکر کارخانه‌ها و شرکت‌ها است.
 
اما، در نبود بازار رقابتی در کشورمان به علت عدم فعالیت بخش خصوصی در بسیاری از زمینه‌ها، عملا خبری از این مغز متفکر در صنعت ما نیست. حتی اگر در مرکزی صنعتی‌ نیز این بخش وجود داشته‌باشد، معمولا کارایی مناسبی از آن‌ها شاهد نیستیم. جدا از عدم تخصیص بودجه‌ی موردنیاز این بخش و ضعف‌ها و گسست‌های بخش مدیریتی، نبود نیروی انسانی متخصص؛ پژوهشگر، طراح و نوآور در صنایع اصلی ترین عامل ناکارآمدی این بخش مهم و حیاتی در صنعت ماست.
اما این نیروی انسانی را از کجا میتوان تامین کرد؟ خوشبختانه دانشگاه‌های ما مملو از جوانان با استعداد و توانمندی است که به دلیل نبود بستری مناسب برای ارتباط با صنعت، از نیروی عظیم جوانی و خلاقانه‌ی آن‌ها برای ابداع و نوآوری و رفع مشکلات صنایع ما استفاده‌ای نمی‌شود.
این گونه رابطه دوسویه بخش تحقیق و توسعه با دانشگاه‌ها آشکار می‌شود : در خلا وجود بخش تحقیق و توسعه نیازی به رابطه با دانشگاه و دانشجویان حس نمی شود و با نبود نظامی برای ارتباط صنعت و دانشگاه، بخش تحقیق و توسعه صنایع رونق نمیگرد.
پس، باید بستری مناسب برای ارتباطی مطمئن، دائمی و پویا بین صنعت و دانشگاه فراهم نمود تا این مغز متفکر به اغما رفته‌ی صنعت ما، به چرخه‌ی تولید کشور ما بازگردد.
 
نوشته ای از متحد پرچ.

پیشنهاد می شود مقاله " برندینگ " را نیز مطالعه فرمایید.